pestanea: Ο έρωτας με έρωτα περνάει ή μήπως όχι;

pestanea ...για όλη την οικογένεια

Ο έρωτας με έρωτα περνάει ή μήπως όχι; May 28th 2018, 07:15, by pestanea ενημέρωση Ο έρωτας με έρωτα περνάει ή ίσως και όχι; Συνηθίζουμε εμείς οι άνθρωποι μετά από μια ερωτική απογοήτευση,όταν τελειώσουν τα δάκρυα και το δράμα -που από μόνοι μας μεγαλοποιούμε γιατί ως παραξένα πλάσματα που είμαστε μας αρέσει να πονάμε-,να μεταβιβάζουμε τις ελπίδες μας στο πρώτο άτομο που θα μας φάνει έστω και ελάχιστα ενδιαφέρον. Αν με ρωτήσεις γιατί; Η δική μου εκδοχή είναι ότι μας πνίγει ο εγωισμός. Δεν μπορούμε να δεχθούμε τη συναισθηματική ήττα μας ούτε και το γεγονός πως κάποιος μας απέρριψε. Καταλήγουμε να προσπαθούμε να σωθούμε από μια κατάσταση που στην ουσία εμείς τοποθετήσαμε τον εαυτό μας διότι όπως προείπα λατρεύουμε το μελό. Τρέχουμε χωρίς φρένα στο επόμενο άτομο σαν κυνηγοί που ψάχνουν για το θήραμα τους, χωρίς βέβαια να μπορούμε να αναλογιστούμε τι αντίκτυπο μπορεί να έχει αυτό για το "θήραμα" μας καθώς αν δεν έχεις ξεπεράσει την προηγούμενη κατάσταση πώς θα καταφέρεις να έχεις κάτι που θα είναι ικανό να σε κρατήσει και να σου δώσει ωραίες στιγμές; Αυτή την ανάγκη του ανθρώπου για επιβεβαίωση και μια υποτυπώδη συναισθηματική κάλυψη θα μπορούσα να την παρομοιάσω με κάποιον που βουλιάζει μαζί με ένα ναυάγιο και προσπαθεί να ξαναβγεί στην επιφάνεια με ό,τι σανίδα καταφέρει να βρει. Το πρόβλημα είναι πως όσο κοιτάς το ναυάγιο να βουλιάζει, πιάνεις σάπιες σανίδες και καταλήγεις απλά να πνίγεσαι και να κατηφορίζεις και εσύ στο βυθό. Αυτό θα σου γίνει πιο αντιληπτό όταν θα μπεις στη διαδικασία της σύγκρισης, γιατί ΝΑΙ αυτό δεν μπορείς να το γλιτώσεις. Τότε θα πονέσεις γιατί θα βρεις μπροστά ένα φάντασμα από το χθες σου και προφανώς μιλάω για το πρώην άτομο που ένιωθες πράγματα και ουσιαστικά δεν ξεπέρασες ποτέ. Νόμιζω πως κάτι θυμήθηκες τώρα και όχι απλά θυμήθηκες αλλά για κάποιο λόγο εντελώς μαγικά υπερισχυεί σε κάθε σύγκριση που επιλέγει το μυαλό σου να κάνει με το "πολυπόθητο" νυν άτομο. Το φάντασμα από το χθες σου χτύπησε την πόρτα, ένα φάντασμα που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καν. Είναι μια ρομαντική φαντασιώση που ΕΣΥ έχεις φτιάξει, μια θεοποίηση ενός ατόμου που στην τελική σου γυρνάει μπούμερανγκ γιατί ξεκάθαρα μπερδεύεσαι και χάνεις την μπάλα και τόσο άργα πλέον αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι πως δε σου έφυγαν ποτέ τα κλειδαμπαρωμένα συναισθήματα σου απλά τόσο καιρό παραμύθιαζες τον εαυτό σου για να προχωρήσεις ανενόχλητα τη ζωή σου με το καινούργιο αμόρε. Εν κατακλείδι πάλι απογοήτευσες τον εαυτό σου αφού η προσπάθεια σου για μια " νέα ζώη" μόνο πετυχημένη δεν ήταν. Την επόμενη φορά λοιπόν πριν γατζώθεις πάνω σε ένα άτομο για να ξεπεράσεις κάποιο άλλο και να καλύψεις τα δικά σου συναισθηματικά κενά, φρόντισε να σκεφτείς και τον πόνο που θα μπορούσες να προκαλέσεις με το διάβα σου σε ανθρώπους που δε σου φταίξαν σε τίποτα. Κι επειδή ξέρω πόσο εγωιστές είμαστε σε τέτοια κατάσταση, σκέψου κυρίως τι κακό μπορείς να προκαλέσεις σε σένα όταν βρεθείς αντιμέτωπος με την αλήθεια. Υ.Γ Κάθε έρωτας και κάτι λιγότερο. Της Φένιας Μαθιού. αναπνοές

You are receiving this email because you subscribed to this feed at blogtrottr.com. By using Blogtrottr, you agree to our policies, terms and conditions. If you no longer wish to receive these emails, you can unsubscribe from this feed, or manage all your subscriptions.